België Bananenrepubliek
Eerst het goede nieuws. Hét oudejaarsboek voor 2023 is er. Het ‘jaar van de banaan 2023‘ is een jubileumeditie want vijf jaar geleden op 18 november 2018 publiceerde ik mijn eerste satirisch cursiefje op doorbraak.be. Het boek kan je kopen voor de democratische prijs van 21 euro.
Om je Jasmijncollectie aan te vullen kan je de edities 2020, 2021, 2022 apart bestellen voor 15 euro. Ook dit jaar is er terug een cadeaubox van alle edities 2020-2021-2022-2023 voor de jubileumprijs van 55 euro. Vier boeken die je meenemen op een vijfjarige satirische trip door politiek Vlaanderen van november 2018 tot en met september 2023.
De depressie van 2023
Op deze 31 december ’23 een jaaroverzicht brengen van de politiek is zo deprimerend dat ik al in de prille ochtend een gin-tonic met een Prozac achterover keil. We kenden dit jaar enkel antipolitiek. De vele schandalen, ontslagen en opgaven van politici deden ons gruwen van de politiek en gaven ons braakneigingen van politici. Onze democratie hoort een anker te zijn voor onze maatschappij. Ze wordt echter dermate uitgehold door populisme, platitudes, mediageile drang naar tv-spelletjes, egomaan narcisme, politieke parlementaire spelletjes en platte politieke leugens, dat het schip op drift geslagen is. Als een politicus zijn mond opendoet walmt het naar halve en volle waarheden. Villa politica is een leugenpaleis en Terzake en De Afspraak zijn dagelijkse Pinokkioserenades.
Literair criticus Georges Orwell(Eric Arthur Blair) beschreef het het best: “Political language is designed to make lies sound truthfull and murder respectable, and to give an appearance of solidity to pure wind”. Zelfs vertaald naar het Nederlands verliest het niets van zijn pracht:
“Politieke taal is ontworpen om leugens waarheidsgetrouw en moord respectabel te laten klinken en om pure wind een schijn van degelijkheid te geven”
We kunnen 2023 als volgt samenvatten: rechtvaardigheid, rechtszekerheid, oprechtheid en regelrecht circus.
Rechtvaardigheid
Politici geven op omdat het rechtvaardigheidsgevoel in de politiek en het handelen voor uit algemeen belang overschaduwd worden door particratische politieke spelletjes. De duidelijkste en uitgesproken voorbeelden zijn Valerie Van Peel en Tinne Rombouts, maar ook Kristof Calvo, An Moerenhout, Bjorn Rzoska, Wouter Devriendt, Barbara Creemers, Gwenny De Vroe, Juan Benjumea, Bart Tommelein, Patrick Dewael, Maggie De Block, Guy Vanhengel, Meryame Kitir, Catherine Fonck lieten zich daar eerder verdoken over uit. Anderen verlaten dan weer de politiek omdat ze geen verkiesbaar plaatsje kregen op de lijst en zich onrechtvaardig behandeld voelen door hun partij: Els Ampe, Arnoud Verstraete, Imade Annouri, Yngvild Ingels, Bjorn Anseeuw, Hendrik Bogaert, Fouad Ahidar… We hadden ook nog het schijnvertrek van Gwendolyn Rutten, die toen er met een ministerportefeuille gezwaaid werd onmiddellijk naar de geldzak greep. Je ziet het, de parlementaire exodus is de deconfiture van de rechtvaardigheid.
Rechtszekerheid
Eén ding is in dit land rechtszeker ‘gij zult belastingen betalen en gij zult er elk jaar meer betalen.’ De federale parlementsleden kwamen tijdens het kerstverlof, op onnozele kinderdag, speciaal uit verlof terug om 160 miljoen euro aan nieuwe belastingen te stemmen. Daardoor verliezen bedrijven, vzw’s en stichtingen wel hun rechtszekerheid. Je investeert en maakt een beleidsplan op en plots snijdt de regering in uw inkomsten. De afbetaling van de lening van de bank, de personeelskosten en andere kosten blijven ongewijzigd enkel wordt de winst afgeroomd door deze regering van bandieten. De klungelende Vlaamse regering krijgt onder druk van CD&V-belangengroepen het stikstofdecreet niet goedgekeurd. Elk bouwproject, van huis tot school of kinderopvang, dreigen geen vergunning te krijgen omdat het stikstofdecreet geen rechtszekerheid biedt.
Oprechtheid en regelrecht circus
De schandalen volgden elkaar in razendsnel tempo op. De verschillende subsidiefraudeschandalen bij BPOST, pensioengraaiende kamervoorzitters Herman De Croo en Siegfried Bracke, een liegende Sarah Schlitz, Qatargate Marc Tarabella en Marie Arena, een sjezende Meryame Kitir moest uit onbekwaamheid als minister ontslag nemen, combiplasser en lockdownovertreder Van Quickenborne, Ontslag van Van Quickenborne door leugens en moord op Zweedse voetbalsupporters, Ontslag Bart Somers, Grensoverschrijdend gedrag en racisme van Conner Rousseau en de spionage van Frank Creyelman. En dan heb ik het nog niet gehad over het lokaal gesjoemel à la Knokke, dat in gans Vlaanderen welig tiert. U leest het goed de antipolitiek overheerste het afgelopen jaar. Het is deprimerend als je het allemaal op een rij zet. Nu volgt er een verkiezingsjaar met electorale leugens en vermoedelijk 500 dagen stilstand door regeringsvorming. Geen beterschap in zicht, maar eerder van de regen in de drop.
Dit was niet op de afbraak:
• Paul Van Tigchelt moest een dure jet huren om de Albanese drugsbaron Franc Gergely uit Dubai terug te vliegen. Vermoedelijk waren alle vliegtuigen van het leger ter beschikking gesteld aan de koninklijk familie voor eindejaarsreisjes.
• Op onnozele kinderdag werd de politiek pas echt surreëel: politici gingen werken tijdens hun congé, liberalen onderbreken verlof om belastingverhoging te stemmen, Groenen nemen CO2-vluchtje heen en terug uit vakantie. BELASTINGEN VERHOGEN DAARVOOR STEEKT VIVALDI GRAAG EEN TANDJE BIJ
• Er wordt vanaf volgend jaar gecontroleerd op bumperkleven. De regel is dat je twee seconden of de tijd nodig om tweemaal krokodil te zeggen, afstand moet houden tussen twee wagens. Wat ook werkt is tweemaal imbeciel zeggen.
• De benoemingscarrousel wordt door Frank Vandenbroucke brutaal stopgezet omdat hij zijn gedacht niet krijgt over zijn voorstel rond ereloonsupplementen voor artsen. Kleutergedrag van een gepensioneerde bullebakminister.
